Friedrich Wilhelm Krüger (ur. 8 maja 1894, zm. 10 maja 1945) – W latach 1939-43 wyższy Dowódca SS i Policji w Generalnym Gubernatorstwie, sekretarz stanu do spraw bezpieczeństwa w rządzie GG i SS-Obergruppenführer.
 

Urodził się w rodzinie o tradycjach wojskowych w alzackim Strasburgu gdzie ukończył szkołę kadetów. W czasie I wojny służył w stopniu podporucznika, był 3-krotnie ranny. Po zakończeniu działań wojennych krótko należał do Fraikorpsu, a następnie odszedł do cywila, pracując m.in. jako urzędnik i prywatny przedsiębiorca.

Krüger wstąpił do NSDAP w XI 1929, a do SS w 1931 (z których rok później przeniósł się do SA), stając się osobą odpowiedzialną za szkolenie wojskowe nowych członków organizacji. Po rozprawie z SA w 1935, ponownie został przyjęty do SS gdzie od 21 lutego 1936 pełnił funkcję inspektora Straży Granicznej. Jednocześnie był osobą do specjalnych poruczeń NSDAP dzięki czemu szybko awansował w partyjnej hierarchii.

W uznaniu jego zasług z nominacji Heinricha Himmlera, 4 października 1939 Krüger został nominowany na Wyższego Dowódcy SS i Policji (Hoherer SS- und Polizeiführer) w Generalnym Gubernatorstwie. Pełniąc tą funkcję  Krüger odpowiadał za eksterminację ludność Żydowskiej, akcje pacyfikacyjne i zwalczanie podziemia.

Jednocześnie Krüger był pełnomocnikiem Himmlera do spraw umacniania Niemczyzny w Generalnym Gubernatorstwie której kulminacyjnym punktem stała się akcja przesiedleńcza na Zamojszczyźnie w 1942 r., W jej wyniku wysiedlono 110 tysięcy ludzi, przygotowując obszar pod niemiecką kolonizację.

W ramach struktur rządu GG Krüger formalnie podlegał Hansowi Frankowi będąc jego zastępcą w dziedzinie SS i policji. Uważał się jednak za bezpośredniego przedstawiciela Himmlera, notorycznie ignorując polecenia Franka. Od 1941 r. wzajemna rywalizacja Franka i Krügera przekształciła się w otwartą wrogość, a głównym polem sporów była kwestia prawa gubernatorów dystryktów do wydawania poleceń szefom Służby Bezpieczeństwa w dystryktach oraz podporządkowanie żandarmerii władzom starostw.

Kolejne akcje podziemia, a  szczególnie wybuchu powstania w Gettcie warszawskim znacząco podkopały pozycję Krügera jako osoby odpowiedzialnej za zapewnienie bezpieczeństwa na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Dodatkowo on sam stał się celem podziemia – 20 kwietnia 1943 oddział  Armii Krajowej („OSA”-„KOSA”) przeprowadził w Krakowie nieudany zamach. O godzinie 9.52 Tadeusz Battek „Góral” i Andrzej Jankowski „Jędrek” obrzucili kabriolet szefa Policji i SS dwiema wiązkami granatów, które jednak nie wpadły do środka, uszkadzając tylko samochód i raniąc Krügera.

Himmler 27 października 1943 r. zdecydował o przeniesieniu Krügera do 7 Dywizji Waffen-SS Prinz Eugen, wyznaczając jednocześnie na Szefa Policji i SS w GG Wilhelma Koppego.

Od czerwca do sierpnia 1944 r. Krüger dowodził 6 Dywizją Górską SS Nord w północnej Finlandii. Później do lutego 1945 r. Krüger był dowódcą V Górskiego Korpusu SS. W lutym 1945 r. został przedstawicielem Himmlera w OBSO Südost, a w kwietniu i maju 1945 r. dowodził policyjną Kampfgruppe złożoną z funkcjonariuszy Ordnungspolizei. Walczyli oni w ramach Grupy Armii Południe (znanej po 1 maja 1945 r. jako Grupa Armii Ostmark). Po kapitulacji Krüger popełnił samobójstwo w górnej Austrii.