Opis

Znaczki Węgry / Ungarn Mi. 686 Für die Honveds / Honvédség 1941 ** MNH

Słowo „Honvéd” oznacza węgierskie siły zbrojne lub armię. Pojęcie to jest często używane w kontekście historycznym, odnosząc się do różnych okresów węgierskiej historii wojskowej.

 

Po upadku Austro-Węgier na skutek przegranej w I wojnie światowej, Węgry ogłosiły niepodległość jako republika. Jednakże, w chaosie i niepewności po wojnie oraz w obliczu zagrożenia ze strony rewolucji komunistycznej, władze Węgier poprosiły o pomoc państwa Ententy. W rezultacie na Węgry wkroczyli rumuńscy żołnierze.

W obliczu sytuacji kryzysowej, grupa wpływowych węgierskich polityków i oficerów wojskowych zwróciła się do admirała Miklósa Horthy’ego, ówczesnego dowódcy floty węgierskiej, aby objął kontrolę nad krajem i przywrócił porządek. Horthy przyjął propozycję i 1 marca 1920 roku został mianowany regentem Królestwa Węgier. W momencie wybuchu II Wojny Światowej, Węgry były neutralne, ale w 20 listopada 1940 roku, pod presją Niemiec, węgierski premier Pál Teleki podpisał Pakt Trójstronny, przy stepując do  sojuszu z hitlerowską III Rzeszą i Włochami Mussoliniego. Te państwa pomogły Węgrom odzyskać część ich historycznego terytorium (południowe tereny Słowacji, część Rusi Zakarpackiej i Siedmiogrodu), co nastąpiło na mocy postanowień tzw. arbitraży wiedeńskich. Ceną za odzyskanie terytoriów była ścisła współpraca wojskowa z III Rzeszą.

Węgry zaangażowały się w działania wojenne na Bałkanach, m.in. w inwazję na Jugosławię w kwietniu 1941 roku, w wyniku której zajęły terytoria na północnym Bałkanach. Po stronie niemieckiej wzięły także udział w inwazji na ZSRR w 1941 roku, wysyłając swoje wojska na front wschodni, biroąc udział m.in. w bitwie pod Stalingradem i bitwie o Kursk. W późniejszych latach wojny, Węgry wysłały także swoje oddziały do walk na froncie włoskim, gdzie wspierały siły niemieckie i włoskie w walce przeciwko aliantom.

Pod koniec trwania drugiej wojny światowej Węgry starały się zmienić front – a dokładniej starał się o to Miklos Horthy, co jednak dało tylko taki efekt, że został internowany przez Niemców, a władza przekazana w ręce członków faszystowskiego ugrupowania politycznego o nazwie „Strzałokrzyż” (węg. Nyilaskeresztes Párt), które było proniemieckim i pronazistowskim ruchem węgierskim.

Głównym przywódcą strzałokrzyżowców był Ferenc Szálasi. Po abdykacji Horthy’ego, Niemcy przeprowadzili pucz w Budapeszcie, a Szálasi został premierem nowego proniemieckiego rządu. Strzałokrzyżowcy wraz z  Niemcami sprawowali władzę na Węgrzech do zakończenia wojny.

Rządy strzałokrzyżowców charakteryzowały się terrorystycznymi metodami represji, szczególnie wobec Żydów i innych grup uznanych za wrogie przez reżim, oraz intensywnym zaangażowaniem w działania wojenne na rzecz III Rzeszy. Polityka strzałokrzyżowców była w dużym stopniu nakierowana na eksterminację Żydów i innych mniejszości.

Po zakończeniu wojny, wraz z upadkiem III Rzeszy, rządy strzałokrzyżowców upadły, a Szálasi został schwytany przez aliantów i później stracony za zbrodnie wojenne.

Kompletna seria czysta** MNH