Opis
DEUTSCHE BESATZUNGSZONE II WELT KRIEG
Reichskommissariat Ostland R-brief / list polecony Koeru über Weißenstein / Paide – Halle 1943
Reichskommissariat Ostland było jednym z okupowanych terytoriów przez III Rzeszę Niemiecką podczas II wojny światowej. Obejmowało ono obszary państw bałtyckich (Łotwa, Litwa i część Estonii) oraz Białorusi i północnej Ukrainy.
Głównym celem Reichskommissariat Ostland było eksploatowanie tych obszarów oraz podporządkowanie ich niemieckiej kontroli, zarówno gospodarczej, jak i administracyjnej. Niemieckie władze okupacyjne dążyły do germanizacji ludności oraz wykorzystywania zasobów naturalnych i siły roboczej dla celów niemieckiego przemysłu wojennego.
Reichskommissariat Ostland było również miejscem masowych zbrodni niemieckich. Na tym obszarze przeprowadzano egzekucje masowe, deportacje ludności, a także utworzono getta żydowskie, z których większość mieszkańców została wysłana do obozów zagłady.
Po klęsce III Rzeszy Niemieckiej, obszar Reichskommissariat Ostland został zajęty przez Armię Czerwoną, co doprowadziło do końca niemieckiej okupacji i podjęcia przez Związek Radziecki administracji nad tymi obszarami.
Paide (niem. hist. Weißenstein, pol. hist. Biały Kamień) – miasto w Estonii, zwane sercem Estonii z racji centralnego położenia na terytorium kraju. Stolica regionu Järva. Zamieszkiwane przez 9486 osób.
W czasie Wojen inflanckich zamek w Białym Kamieniu został zdobyty po oblężeniu przez Iwana Groźnego w 1573 i odbity przez Szwedów 4 lata później.
Podczas wojny polsko-szwedzkiej 1600–1611 w dniu 30 września 1602 roku zamek w Białym Kamieniu zdobyły wojska polskie pod dowództwem hetmana Jana Zamoyskiego, który wcześniej na przedpolach zamku odniósł zdecydowane zwycięstwo nad przeważającymi liczebnie wojskami szwedzkimi.
W dniu 25 września 1604 roku pod Białym Kamieniem miało miejsce zwycięstwo wojsk polskich pod dowództwem Jana Karola Chodkiewicza nad wojskami szwedzkimi dowodzonymi przez Arvida Stålarma i hiszpańskiego najemnika Alonzo Cacho de Canuta. Polacy panowali na zamku przez sześć lat do roku 1608.
