Przejęcie władzy przez Adolfa Hitlera w Niemczech, które miało miejsce 30 stycznia 1933 roku, było wynikiem politycznych manewrów oraz zmieniającej się sytuacji w Republice Weimarskiej. W wyniku wyborów parlamentarnych w listopadzie 1932 roku, NSDAP (Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników), znana jako Partia Nazistowska, zdobyła największą liczbę mandatów w Reichstagu, ale nie uzyskała większości.

Jednakże, kryzys polityczny, gospodarczy i społeczny, który panował w Niemczech po I wojnie światowej, stworzył warunki dla narastającego poparcia dla ruchów skrajnie prawicowych, w tym dla NSDAP. W obliczu politycznej niestabilności i kryzysu gospodarczego, Prezydent Paul von Hindenburg, zgodnie z przepisami konstytucji Weimarskiej, mianował Hitlera kanclerzem.

Jest to kluczowy moment w historii Republiki Weimarskiej, gdy demokratyczny rząd ustąpił miejsca autorytarnemu reżimowi nazistowskiemu. Po objęciu władzy, Hitler i jego sojusznicy podjęli kroki w celu zabezpieczenia swojej władzy, co doprowadziło do stopniowego ograniczania swobód obywatelskich, prześladowań opozycji politycznej oraz eliminacji instytucji demokratycznych.