Opis

Belgia / Belgien – Flämische legion / LEGION FLANDRYJSKI Mi I – IV ** 1941

Ochotniczy Legion Flandryjski (Flamandzki), znany również jako Flandryjski Legion Ochotniczy (fl. Legion Flandern, niem. Freiwilligen-Legion Flandern), był kolaboracyjną formacją zbrojną złożoną z Flamandów, działającą na rzecz Niemiec podczas II wojny światowej.

Legion Flamandzki został utworzony w 1941 roku jako część Waffen-SS. Motywacja do wstąpienia do legionu była zróżnicowana: niektórzy ochotnicy kierowali się ideologiczną nienawiścią do komunizmu, inni pragnęli wyzwolenia Flandrii spod dominacji belgijskiej, a jeszcze inni liczyli na awanse i korzyści materialne. Rekrutacja była prowadzona głównie na terenie Flandrii, regionu belgijskiego, gdzie istniały silne nastroje separatystyczne. Początkowo Legion Flamandzki był niezależnym batalionem w ramach Waffen-SS. W miarę upływu czasu i wzrostu liczby ochotników, jednostka ta przekształciła się w pełnoprawną brygadę. Legion składał się z kilku batalionów piechoty, oddziałów artylerii oraz jednostek wsparcia logistycznego. Struktura organizacyjna była wzorowana na standardach niemieckich, a dowództwo sprawowali oficerowie Waffen-SS.

Legion Flamandzki brał udział w kluczowych operacjach na froncie wschodnim, w tym w bitwie pod Leningradem i w działaniach na terenie Ukrainy. Ochotnicy z Flandrii uczestniczyli w brutalnych walkach, które cechowały się wysoką śmiertelnością i trudnymi warunkami klimatycznymi. Niemieccy dowódcy chwalili Flamandczyków za ich odwagę i determinację, choć jednostka nie była wolna od problemów związanych z dyscypliną i morale. Waffen-SS intensywnie wykorzystywało propagandę do rekrutacji ochotników do Legionu Flamandzkiego. Oficjalna narracja podkreślała wspólną walkę z bolszewizmem oraz obiecywała wolność dla Flandrii po zwycięstwie Niemiec. Propaganda była wspierana przez lokalne ruchy faszystowskie, takie jak Flamandzki Związek Narodowy (Vlaamsch Nationaal Verbond, VNV), które współpracowały z niemieckimi władzami okupacyjnymi.

Po zakończeniu wojny wielu członków Legionu Flamandzkiego zostało osądzonych za kolaborację z nazistami. Procesy te były często prowadzone przez sądy belgijskie, a wyroki obejmowały zarówno kary śmierci, jak i długoterminowe więzienia. Powojenne społeczeństwo belgijskie różnie reagowało na byłych legionistów: niektórzy zostali potępieni jako zdrajcy, podczas gdy inni starali się zrehabilitować przez lata w anonimowości.

Kompletna seria czysta, MNH / postfrisch